Toch even door Duitsland
De dag begon weer fris en fruitig. Om 7.15 uur loop ik van de camping af die nog in diepe rust was. Ik had de dag voor mijzelf en de vogels vergezelde mij met hun concert. Ik besloot toch een klein stukje door Duitsland te lopen wat voornamelijk door bosgebied liep. Het alternatief (omweg) was een stuk langer.
Het is goed gegaan 😎. Ik kwam werkelijk bijna geen mens tegen. Zelfs in Isenbruch waren de mensen heel ver weg. Na een goede 12 km loop ik Sittard binnen.
Ik kom langs een beeldje van onze Toon die in Sittard geboren is. Even verder in de straat nog een lekkere koffie met een brownie gescoord in een kapperszaak annex koffiebar, vreemde combinatie maar de koffie is prima.
Weldra loop ik Sittard weer uit. Na de klim met de kniel beelden snel wat kledingstukken uitgetrokken want de temperatuur stijgt. Er wordt flink gesnoeid langs de holle weg waardoor het soms laveren was langs afgezaagde takken.
Het is nu goed te merken dat hoe zuidelijker je komt des te heuvelachtiger het terrein wordt. Buiten Sittard gaat het pad omhoog, omlaag en weer omhoog.
Het meandert verder en weldra kom ik in Windraak. Daar een heerlijk gebak met koffie genomen bij de plaatselijke restaurant Windraak 31. Ik was getipt dat ze daar overheerlijke Cheesecake hadden en dat klopt. Na koffie met het lekkers volgt natuurlijk weer arbeid. Vlak na het oppikken van de route kom ik medelopers tegen die de route in Zuid-Noord richting lopen. We raken even aan de praat over mijn Wheelie die zij met belangstelling bekijken en vragen naar mijn ervaring met de wandelkar. Er volgt een leuk stuk met uitdagingen. Trap af, smalle paadjes waar ik de Wheelie in gareel hou door hem los te koppelen en voor mij hou zodat ik veilig beneden kom.
Verder nog een uitdagend pad na Spaubeek gehad. Fijn dat het nu droog was maar als het regent is dit heel uitdagend om te nemen.
Vlak voor Puth loop ik achterop een mede Pieterpad wandelaarster. Wij lopen een deel samen op en zij zet mij met mijn telefoon op de foto.
Bij kasteel Terborgh scheiden onze wegen weer omdat zij daar haar lunch gaat nemen en ik verder loop.
In Spaubeek is het tijd om een supermarkt op te zoeken daarom maak ik een kleine omweg.
Als ik de route buiten Spaubeek weer op pik bij de Heggerweg loop ik langs een VopF locatie die nu niet open is maar de tuin wel met een zitje. Omdat het zo warm is vandaag besluit ik daar even te gaan zitten en wat te drinken. Een goed plekje om even bij te komen blijkt zo dadelijk.
Wanneer ik weer zover ben om verder te gaan blijkt het pad nog een klein stukje normaal licht omhoog te gaan.Ik kom langs een weiland waar mooie bruine koeien in staan tot ik bij een Grubbe kom. Dit is een uitgesleten pad in loss bodem met steile wanden en een sterk geërodeerde bodem die niet valk is. Het is een hele tour om met de Wheelie omhoog te komen over dit pad. Het is nu droog maar ik moet er niet aan denken dat je dit pad met regen moet nemen. Dan is dit een rivier. Dan is omlopen een stuk veiliger.
Veilig boven op het plateau gekomen heb ik een prachtig uitzicht op vakwerkhuizen in de verte.
Het oude kerkpad tussen Terstraten en Aalbeek is ronduit uitdagend te noemen. Het eerste deel is smal en ongelijk waardoor ik de Wheelie moet begeleiden. Verderop kom ik twee zeer smalle sluisje tegen waar je met een flinke rugzak op al een probleem kunt ondervinden maar met een Wheelie achter je aan zeker. De oplossing is de Wheelie loskoppelen en op de grond leggen. Ik kan hem zo precies onder het prikkeldraad door trekken. Hindernissen genomen!
In Aalbeek loop ik nog even verkeerd maar heb het snel door. Langs de weg naar de camping. Na zo’n 34+ km kom ik op camping Mareveld aan waar het terras open is. Daar laat ik mij aan een Weizener, die heb ik wel verdient. Het worden er twee want op een been kun je niet lopen.
