De dag begon met een bevroren tent. Het heeft vannacht wat geregend en de druppels zijn aan het tentdoek gevroren. Een deel is er zo af te schudden. Na een snel ontbijt en inpakken ga ik weer op weg. Onderweg ga ik kijken of Venlo haalbaar is. In Grubbenvorst zal ik beslissen of het de camping na de pont wordt of doorlopen naar Venlo.
Het is fris maar gelukkig breekt de zon steeds vaker door. Ik kom enkele Zuid-Noord lopers tegen waar soms een gesprek mee ontstaat. Meestal is mijn wandelkar gespreksonderwerp.
Weer een uitdaging
Ik kom twee klaphekjes tegen die een worsteling opleveren. Hek openhouden en de kar erdoorheen trekken een trap op gaat toch echt best lastig. De volgende keer neem ik een band mee om een dergelijk klaphekje even vast te kunnen zetten 😅. Het pad komt door Meerlo waar ik de bakker herken waar ik 5 jaar geleden ook koffie met vlaai heb gehaald. Ik was toen op het Fietserspad (Pieterpad voor fietsers) op weg van Maastricht naar het Noorden. Leuk als die herkenningspunten.
De route doorkruisd waterrijke gebiedjes die er prachtig uitzien. Het pad zelf is gelukkig door genoeg om droge voeten te houden. Na 26 km kom ik in Grubbenvorst aan waar een viskraam staat. Daar koop ik een lekkerbekje die ik op een bankje oppeuzel met een dubbele espresso als toetje. De voetjes voelen nog redelijk aan. Ik ga door naar Venlo. Het laatste deel loopt door een natuurgebieden langs de Maas waar mooie zwarte runderen lopen. Zij kijken verbaasd naar die malle kar die ik voorttrek.
Ik loop dit deel op met een medeloopster. Zij overnacht in Venlo terwijl ik de trein neem terug naar huis. Het einde komt in zicht.