Maandag 12 oktober 2020 | Wijk bij Duurstede - Veenendaal (29 km)
Wandelen als therapie dat heb ik nodig.
Zit in een zware dip met het werk. Heb mij ziek gemeld. Sinds begin van het jaar ben ik nog de enige ervaren kracht op onze onderwerpen en mag ik ook nog eens een nieuwe collega inwerken. Daar komt de corona crisis nog eens overheen waardoor alles online gaat. Dit gaat niet zo’n zwaar pakket terwijl ik vlak voor mijn vervroegde pensioen zit. Ik heb mijn leidinggevende aangegeven wat ik nog in de korte tijd kon aanpakken. Nu komt hij dood leuk met nog een nieuwe taak. Dit was voor mij de spreekwoordelijk druppel. Nu zit ik gefrustreerd, boos, teleurgesteld thuis en hij snapt het niet.
Vandaag maar eens proberen die boosheid een plekje te geven door een flink stuk te lopen. Ik ga verder met het Utrechtpad waar ik vorig jaar was gebleven. Ik ga van Wijk bij Duurstede naar Veenendaal lopen.
Henk zet mij ’s morgens rond 9.30 uur af bij mijn startpunt en daar loop ik dan.
Het is behoorlijk nat op de paden, maar er zitten ook stukken bij die over de weg gaan.
Bij het landgoed kasteel Broekhuizen ga ik van de weg af. Het is herfst en er zijn heel veel paddestoelen te zien in het bos. Heel veel vliegenzwammen en glanskopjes maar ook een sponszwam die veel zeldzamer is.
Ik ga voorbij Leersum het bos in. Hier heb ik heel wat sporen liggen uit de tijd dat ik op de MTB reed. Nu te voet door een bekend landschap. Wij wandelen hier regelmatig. Bij een bankje ter hoogte van de vennen op het Leersumse Veld neem ik mijn pauze. Ik zit dan op ongeveer 12 km.
De route gaat om de vennen heen. Daar kun je ’s winters schaatsen als er ijs is. Nu is het overal nat.
Over zandverstuivingen en door de heuvels loop ik richting de Amerongse Berg. Het wordt donkerder en ineens gaat het regenen en niet zo zachtjes ook. Snel trek ik mijn poncho aan en regenbroek want het gaat nu echt hard. Bij het Berghuis kan alles weer uit. Nog eenmaal moet alles even aan voor een tweede bui. Op de Amerongse Berg kom ik nog andere wandelaar met rugzakken op tegen. Zij lopen de Heuvelrughike van Noord naar Zuid.
Een stuk na de Amerongse Berg kom ik pas in voor mij onbekender gebied. Afwisseld bos en stukken heide met zandverstuivingen doorkruis ik. Natuurlijk kom ik nog meer paddestoelen tegen. Het is perslot van rekening herfst.
Ik loop vanaf de Slapersdijk Veenendaal in en zoek daar het station Veenendaal-West op. De trein komt al snel en brengt mij terug naar Utrecht.