Zaterdag 16 februari 2019 | Hardenberg - Ommen (24 km)
Ik heb mijn ontbijt vroeg besteld en gekregen. Ik kan nu op mijn gemak eten. Om 8 uur sta ik buiten met rugzak op en stap verder om het Pieterpad verderop weer op te pikken. Na besturing van de kaart gisterenavond kwam ik tot de conclusie dat ik een stuk terug moet lopen. De brug die ik in gedachte had om over te steken is niet voor voetganger toegankelijk.
Ik ga weer via het Sumpelpad de Vecht over om aan de overkant op de dijk het Pieterpad weer voort te zetten. Het gebied rond het Sumpelpad is nieuw ontwikkeld. Er zijn fiets- en voetpaden aangelegd en de natuur wordt beheerd door grote grazers. Het ziet er mooi uit op de vroege morgen.
Via een fietspad loop ik op afstand van een nieuwbouwwijk van Hardenberg richting de Rheezermaten. Het heeft gevroren vannacht. De weilanden zijn bedekt met een laagje rijp en de lucht is kraakhelder. Het voorjaar is in de maak. De mollen zijn al flink actief.
Door de mooie omgeving vind ik het voor een keer minder erg om op een verhard fietspad te lopen. Het is ook erg rustig, er rijd bijna geen fietser. Mijn voorkeur om half verhard of onverharde wegen te bewandelen is er duidelijk maar dit is een second best.
De buizerds zijn ook aanwezig ze roepen elkaar en dat klinkt als eens soort miauw.
Voorbij Rheeze volg ik een bosfietspad (Landsweg) met een breed pad ernaast dat kilometers rechtdoor gaat. Ik herken dit fietspad. Deze weg heb ik vorig jaar mei gefietst samen met Henk toen wij naar Emmen op en neer zijn gereden in een paar dagen. Zowel heen als terug was deze route gekozen omdat hij rustig en mooi is. Het is het fietspad door het Differlerveld. Als wandelaar ervaar je deze weg anders. Dan merk je op dat deze weg vooral heel recht is.
Bij de stuw bij Junne in de Vecht net na de Stegerdijk is een vistrap aangelegd die met een flinke slinger verderop weer op de Vecht uitkomt. Zo kunnen de vissen de barricade ontwijken.
Aan de overkant van de Vecht is het interessant terrein voor de wandelaar. Het is licht glooiend en de vegetatie is gevarieerd. Af toe wordt ik getrakteerd op een mooi doorkijkje op de Vecht. Je ziet nog restanten van een oude Vechtarm in het landschap.
Het kabbelt door terwijl ik onderwijl een podcast beluister over de Millennials.
Bij de Schapenallee in Ommen heb ik er genoeg van. Ik wil naar het station en ik voel mijn voeten, er is een blaar in ontwikkeling. Het kleine lusje omhoog laat ik voor wat het is en ik snij een stukje af.
Het station is nu een mooie restauratie geworden en daar neem ik mijn eerste koffie van de dag met een warm stuk appelgebak. Ik moet toch wachten op het vervangende busvervoer naar Zwolle. Dit weekend wordt er aan het spoor gewerkt. Dat wist ik dus was ik voorbereid.
Als ik naar buiten loop zie ik een bus aankomen. De terug reis verloopt vlotjes. Ik krijg zo gelijk een bustour door dit stukje Nederland.