Vrijdag 18 september 2020 | Doetinchem - Stokkum (24 km)
Na een koude nacht vroeg uit de veren. Nou ja vroeg op tijd. Even na 8 uur vertrek ik voor mijn tweede wandeldag op het Pieterpad. Ik ga door het Achterhoekse landschap richting Montferland waar het op en af gaat. Het is een van de heuvelruggen in ons land ontstaan in de ijstijd lang geleden.
Even voorbij camping Slangenburg ligt het landgoed Slangenburg. De natuur is mooi en het landhuis wat een kasteel is ziet er prachtig uit in het ochtend licht.
Na het oversteken van de weg ga ik een erg leuk slingerend pad op. Later zie ik op social media berichten dat je daar met een wandelkar niet door kan. Nou die informatie klopt niet. Het pad is breed genoeg. De kar moet alleen een beetje bijgestuurd worden omdat het pad niet vlak is. Ik geniet van deze uitdagingen.
Na dit stukje loopt het pad langs een akker waar een boer de grond aan het ploegen is. Wij groeten elkaar. Ik kom een uitdagender stuk tegen langs een vaart met lang gras en waar ik onder een draad door moet met de Wheelie omdat het pad met hekje te smal is. Voor alles is een oplossing voorhanden blijkt.
Waar de Bielheimerbeek bij de stuw in de Oude IJssel uitkomt ligt een heel klein haventje voor roeibootjes. Er zijn plannen om de stuw voor voetgangers begaanbaar te maken maar nu moet ik nog even omlopen.
In de verte zie ik Braamt al liggen. Ik heb zin in koffie, ik heb dan zo’n 12 km gelopen en dan mag het ook wel. In Braamt is het een hele zoek tocht om een plek te vinden waar ik koffie kan krijgen. Uiteindelijk lukt het om bij B&B Auberge Graaf Henrik koffie te krijgen. Leuk plekje in Braamt.
Wanneer ik weer vertrek zie ik wat mannen opnames maken van de omgeving. Zij vragen mij wat de rood-witte merktekens betekenen op de lantaarnpaal. Nou dat is de routemarkering van het Pieterpad.
Na Braamt gaat het nu echt naar Montferland. Ik zie de heuvels liggen en daar ben ik snel. Wat ben ik blij dat ik wandelstokken mee heb genomen want die kwamen nu goed van pas. Het is goed te doen met mijn Wheelie zolang ik mijn tempo aanpas. Ook het naar beneden gaan gaat het perfect. Wel heb ik onderweg mijn knieband aangedaan, want mijn rechter knie heeft extra steun nodig in dit zwaardere terrein. Vooral naar beneden lopen is een belasting voor mijn knie.
Mijn plan is om voor de uitkijktoren op de Hulzenberg af te dalen naar Stokkum. Het gaat zo lekker dat ik doorloop naar de uitkijktoren. Natuurlijk beklim ik de toren. Het uitzicht is mooi, jammer dat het wat heiig is want ander kijk je heel ver vanaf dit punt. Bij de toren is het even zoeken naar de juiste afdaling. Onderaan de weg linksaf via een stukje Noaberpad naar Stokkum, waar ik nu op camping Slangenbult sta. Morgen door naar Millingen a/d Rijn en wat verder. Zal meer asfalt zijn maar wel langs de Rijn 😉.
Op de camping krijg is de melding dat ik deze week nummer twee ben met een wandelkar. Er loopt een dame twee dagen voor mij naar het zuiden.
Nadat ik mijn tent heb geïnstalleerd ga ik Stokkum in op zoek naar een terras. Het terras vind ik en het is er gezellig. Ik blijf er ook eten. Een eenvoudige hap.