Donderdag 11 april 2019 | Pieterburen - Winsum (12 km)
In februari heb ik een wandelkar ‘Wheelie’ gekocht en die wil ik gaan uitproberen. Ik ga met mijn Wheelie van Pieterburen naar Groningen lopen en ervaren hoe dat bevalt.
Donderdag heb ik alleen ’s morgens een vergadering op kantoor. Ik ga aansluitend met de trein naar Winsum en met de bus naar Pieterburen om bij het beginpunt te starten met het Pieterpad. Dat moet gaan lukken want de route is dan 12 km.
Mijn Wheelie trekt de aandacht op kantoor. Collega’s bekijken hem uitgebreid en willen er van alles over weten. Het is een echte blikvanger.
Gelukkig is mijn vergadering op tijd afgelopen zodat ik mijn trein kan gaan halen. Rond 15.15 uur stap ik uit de bus in Pieterburen en kan het grote avontuur, dat allang is gestart, beginnen.
Er zijn nog twee dames met rugzakken uit de bus gestapt. Zij gaan ook naar Winsum waar zij een B&B hebben besproken. Vandaag zie ik ze af en toe.
Ik moet nog wennen aan mijn Wheelie en hoe hij zich gedraagt, maar tot nu toe gaat het prima. Ik loop dan ook over een fietspad langs de Pieterbuustermaar en dan doemt mijn eerste hindernis op een brug, een steile voetgangersbrug. Ik hijs mij omhoog met de Wheelie hoppend achter mij aan. Op de brug koppel ik de Wheelie los en neem hem voor mij en laat ik hem de trap af lopen. Dat ging eigenlijk best goed. Het kost wel kracht om omhoog te gaan maar naar beneden gaan is een eitje. Even verderop staan de twee dames. Zij hebben niet gezien hoe ik de brug over ben gegaan maar willen het wel weten.
Heerlijk om in dit lege landschap te lopen. De wind waait om je oren en blaast alles schoon. De weg is goed gemarkeerd en weldra zie ik de kerktoren van Eenrum in de verte verschijnen.
Eenrum is een typisch wierde (terp) dorp op het Groninger Hogeland. Met kleine straatjes en een kenmerkend kerkje. De Groninger kerkorgels zijn beroemd. Door armoede had men geen geld om de orgels te vervangen, want nu een voordeel blijkt te zijn want veel kerkorgel zijn behouden. Er zijn nu unieke kerkorgels op het Groninger platteland. Zomers wordt er een speciale orgelzomer georganiseerd.
De tocht zet zich voort door Mensingeweer met zijn mooi molen die er goed bijstaat.
Het Hogeland met zijn weidse vergezichten. Dan moet ik denken aan de gedichten en de liedjes van Ede Staal de troubadour, de Jacques Brel van het Noorden. Zijn liedje Mien Hoogeland is een van mijn favorieten.
Als ik al last had van muizenissen dan waaien die vandaag uit mijn hoofd. Ik ben blij dat ik mijn windbreker bij en aan heb. Ik geniet van het mooie Groningse Hogeland wat begin jaren tachtig mijn achterland was.
De rechte wegen en vaarten die hier vaak maren genoemd worden. De koeien in de wei.
Tegen 18 uur bereik ik de jachthaven Marenland waar ook de camping is waarop ik mijn tentje opzet. Het is en blijft knap winderig. Ik leg mijn Wheelie als windbreaker aan het hoofdeinde van de tent. Hopelijk gaat dat werken.
Vanavond eet ik bij Marenland dat ook een hotel en restaurant heeft. In de kast zit ik lekker achter een streek biertje dat mij is aangeraden. Het smaakt geweldig en er gaat er nog eentje in. Het eten, pasta met zalm, gaat er in alsof er een diep gat zit in mijn maag. Het vult goed.
Het was een heerlijk middagje stappen door het Groninger Hogeland. Na het als het begint te schemeren zoek ik mijn tentje op en wurm mij in mijn slaapzak. Het waait straf daarom gaan mijn oordopjes in. Welterusten.