Dinsdag 21 september 2021 | Schildwolde - Noordlaren (35 km)
De dag begint even voor 6 uur. Gebeurt mij vaak dat ik net voor de wekker wakker wordt. Na een redelijke nacht, 2 paracetamol genomen omdat in mijn slaapzak ineens mijn linker enkel pijn deed. Eerder niets gemerkt. ‘s Morgens geen last van mijn enkel, het blauwe oog dat is wel prominent aanwezig.
Helaas is het knuppelend door het water verkeerd om eenrichtingsverkeer. Toch even aan het begin erin gelopen voor een paar foto’s.
Misschien iets om met grote camera een keer terug te gaan.
Het is een mooi fietspad waar ik over loop langs het water.
In deze langzame stand beleef je het landschap op een andere manier dan op de fiets. Er is veel meer tijd om de omgeving in je op te nemen.Het pad gaat gelukkig regelmatig door stukken natuur dat beheerd wordt door grote grazen. Deze mooie dames stonden achter een hek en keken mij na. Wat doet die vreemde snoeshaan daar.
Op en neer langs een watertje waar je in het begin goed moet kijken om het pad niet te missen. Lopen met gpx is in dergelijke omstandigheden erg handig. Ik gebruik de Pocket Earth Pro app op mijn iPhone om de gpx bestanden in te laden voor deze route. Op weg naar het bruggetje voor de oversteek wordt door een maaier de andere zijde voor mij gemaaid. Goede timing heet dat.
In Harkstede loop ik route 2 uit en daar staan bordjes voor koffie en thee bij de dierenweide. Het is tevens een dagbesteding. Daar bestel ik een overheerlijke appeltaart met koffie. De appeltaart heeft even wat voeten in de aarde, maar ik krijg ze zelfs warm. Nog maar een koffie. Dat voor 5 euro en een leuk gesprek met de mensen daar. De alcoholvrije likeur met flinke dot slagroom heb ik afgeslagen, maar daar is snel een liefhebber voor gevonden.
De route gaat verder. Helaas met flink wat asfalt. Gelukkig kan ik afslaan naar een mooi wandelpad dat langs huis Westerbroek komt.
Ik kom de aankondiging tegen dat de Hondsrug een UNSCO Global Geopark is. Verderop ga ik rechtsaf een dijkje over. Het hobbelt wat maar het is goed te doen met mijn Wheelie achter mij. Als ik even stil sta om een reepje op te duiken komt er een wandelaar mij tegemoet lopen. Wij maken een praatje en hij wil weten wat er met mijn oog gebeurt is. Hij zelf heeft een half rood gezicht door verbranding wat aan het wegtrekken is.
Het pad meandert verder door weilanden maar na vele kilometers in de benen ook over paden met rul zand. Oef dat loopt een stuk zwaarder, maar mijn stokken doen hun werkt.
Het is zo te merken al weer langere tijd droog in deze omgeving. Ik passeer de plaatsen Onnen en Glimmen. Bekend terrein en de rood witte markering van het Pieterpad duikt ook weer op.
Eindelijk duikt het Nivon Natuurvriendenhuis De Hondsrug na 35 kilometer op waar ik van plan ben om te kamperen. Mijn blauwe oog valt direct op en ik vertel hoe het is gekomen. Ik krijg een aanbod dat ik niet kan afslaan en ik overnacht nu op een kamer en krijg nu net mijn kom hete soep. Dat heb ik verdient vandaag. Erg leuke plek en super gastvrije mensen.
Het biertje is al op en de Woestijnsoep is verrukkelijk. Zo lekker dat ik er nog een bestel samen met een tosti. Zo ik hoef zelfs niet meer te koken. Nou ja koken. Heet water in een zakje buitensport eten doen is niet echt koken maar water opwarmen.
Daarna lekker op mijn bed liggen en nog wat lezen. De ogen gaan vroeg toe, want het is een lange wandeldag geweest.
Respect zo’n eind met een zware zak 🤪
Leuk verhaal, maar ik mis het begin- en eindpunt van de route en ook de afstand.