Herontdekking van een sportieve verslavende bezigheid: wandelen van Lange Afstand Wandelingen (LAW)
Fiets en wandel vriendin Yvon is vorig maand gestart met het Pieterpad. Zij vroeg of ik zin had twee dag met haar mee te lopen van Groningen naar Rolde. Dat hoef je mij geen twee keer te vragen, Natuurlijk heb ik zin en tijd maak ik. Leuk om weer eens door een gebied te lopen dat ik nog ken van vroegere trainingstochten voor de wandelvakanties in de bergen die ik samen met Henk heb gemaakt. Deze omgeving was mijn achterland in de tijd dat ik in Groningen woonde.
Op vrijdagochtend 9 november tref ik Yvon op station Utrecht vanwaar wij samen afreizen naar Groningen. In Groningen is het nevelig. Het station wordt verlaten via de trappen richting het viaduct en dan linksaf. Precies zoals in het boekje vermeld staat. Onderweg doen wordt er nog wat proviand in bij de Aldi gekocht en dan stappen wij redelijk snel de stad uit land het Noord-Willemskanaal. Wij komen nog langs het zorgcomplex waar mijn schoonouders een tijd hebben gewoond. Ik herken het bijna niet terug.
Buiten de stad wordt het landschap opener. Aan de rechter kant het Paterwoldsemeer en links het kanaal met een aftakking waar mooie woonboten in liggen. Er is een omleiding (wegens werkzaamheden) die goed staat aangegeven. Eindelijk laten wij de verharde ondergrond achter ons, wat ik erg prettig vind. Ik heb wat last van mijn achillespees heb ik gemerkt en nu ineens is het bijna weg. Op het pad langs de Sassenheinplas komen twee heren ons tegemoet met rugzakken op. Zij lopen het Pieterpad in Zuid-Noord richting en hopen het pad dit weekend uit te lopen. Het werd tijd volgens hen. Ze bieden aan om een foto van ons samen te maken.
Het is te merken dat de omgeving bosrijker wordt. Mooie lanen met bomen in herfstblad doemen op. Bij restaurant de Blankenhoeve pauzeren wij en laten ons even verwennen.
De Hondsrug start bij Groningen en loopt door naar Emmen. Bij Glimmen komen de eerste kleine oneffenheden in het landschap. Vanaf daar loop je merkbaar op het zand.
Het hunebed G1 in Groningen hebben we gemist maar Hunebed D1 en D2 die achter elkaar liggen naast een boerderij krijgen alle aandacht. Toch indrukwekkend zoals deze grafmonumenten in vroegere tijden zijn gemaakt zonder machines.
De kilometers beginnen aan te tikken en het wordt ook al wat duisterder. We zijn dan ook blij wanneer wij Zuidlaren in lopen en gaan opzoek naar onze overnachting locatie die ik via Vrienden op de Fiets heb geregeld. Ik ben al langer lid van de VopF maar heb er nog niet eerder gebruik van gemaakt. Wij komen bij een B&B terecht die wanneer er plaats over is ook plekken heeft voor VopF-leden. Het blijkt een flink thuishuis te zijn voorzien van alle gemakken. Een groot blad met ontbijtspullen wordt even later gebracht zodat wij morgenochtend vrij zijn om te vertrekken wanneer wij willen.
Voor het eten zoeken wij het plaatselijk restaurant op. Na zo’n dag smaakt eigenlijk alles. Hierna wordt het tuinhuis weer opgezocht en het wordt niet laat. De vermoeidheid slaat toe.